De wedstrijd staat open voor alle studenten of promovendi, ongeacht hun studie of wetenschappelijke discipline. Dus of je nu klimatoloog, jurist, bestuurskundige, filosoof, econoom of iets anders bent, iedereen is welkom.

De essays worden beoordeeld door een deskundige jury:

• Irene Heemskerk (Head of the Climate Change Centre, European Central Bank).
• Heleen Dekker (tot 1 april directeur Wetgeving en Juridische Zaken, ministerie van EZK/LNV).
• Valérie van 't Lam Dekker (advocaat-partner, Stibbe)
• Ali Mohammad (programmamanager, Academie voor Wetgeving & Overheidsjuristen).

De jury selecteert een aantal essays voor publicatie in een bundel die rijksbreed wordt verspreid. De winnaar met het beste essay mag het werk voordragen en bovendien een cursus volgen uit ons opleidingsprogramma. Bekijk hier ons aanbod.

Meer weten over het thema klimaatrechtvaardigheid of wil je de spelregels lezen? Lees dan hieronder verder.

Achtergrond over het thema klimaatrechtvaardigheid

Klimaatmaatregelen

Een van de grootste uitdagingen is het omgaan met klimaatverandering. Alleen al in Nederland is de potentiële klimaatschade tussen de 77,5 en 173,6 miljard euro. Die bedragen zijn gebaseerd op de Klimaatschadeschatter die van belang is voor het beleid van de regering.

Het nemen van maatregelen tegen klimaatverandering kan deze schade beperken. Mogelijke maatregelen zien op (1) het beperken van de uitstoot van broeikasgassen (mitigatie), (2) het klimaatbestendig maken van onze omgeving (adaptatie) en (3) het herstellen of compenseren van schade door klimaatverandering.

Klimaatrechtvaardigheid

Maar welke maatregelen moet je nemen en hoe moet je dat doen? Dat gaat over de idee van rechtvaardigheid.

Over de rechtvaardigheid van het klimaatbeleid publiceerde de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid (WRR) vorig jaar een belangwekkend rapport. De WRR behandelde daarin de rechtvaardige verdeling van de opbrengsten en kosten van klimaatmaatregelen. Stel dat bepaalde dijken verhoogd moeten worden, waar de inwoners langs de rivier van profiteren. Wie betaalt deze kosten? Aan de verdeling van de kosten van maatregelen kan je ook denken aan verschillen tussen sectoren, huidige en toekomstige generaties of de Global North en Global  South. Naast deze verdelende rechtvaardigheid, gaat de WRR in op de procedurele rechtvaardigheid van klimaatbeleid. Dat gaat bijvoorbeeld over het betrekken van burgers bij het maken van klimaatbeleid of het mogelijk maken dat dit beleid voor de rechter ter discussie kan worden gesteld.

Verdelende rechtvaardigheid

Er zijn allerlei uitgangspunten bij het verdelen van kosten en opbrengsten van klimaatmaatregelen. Een uitgangspunt kan zijn om onze uitstoot maximaal terug te brengen. Een maatregel moet dan vooral effectief zijn.  Een ander uitgangspunt is om juist zoveel mogelijk bestaande eigendomsrechten of verleende vergunningen te respecteren. Met name bij het verdelen van kosten zullen er ook verschillen zijn in draagvlak. Kies je dan voor een solidaire verdeling van kosten? Of ga je uit van ‘de vervuiler betaalt’, ongeacht het inkomen?

Nu is het zo dat zulke verdelende uitgangspunten impliciet zitten besloten in allerlei modellen. Volgens de WRR leidt het expliciet maken van de gekozen uitgangspunten tot een meer afgewogen en transparant politiek debat.

Procedurele rechtvaardigheid

Ook hoe klimaatbeleid tot stand komt, is een kwestie van rechtvaardigheid. We hebben het dan over procedurele rechtvaardigheid. Een voorbeeld is het betrekken van het burgerperspectief via burgerraden. Daarnaast kan je denken aan het toekennen van rechten aan de natuur. Of een inclusieve toegang tot de rechter om klimaatzaken aan de orde te stellen.

De klimaatzaken beperken zich overigens niet tot nationale rechters, zoals de lopende adviesvraag aan het Internationaal Gerechtshof laat zien. Die adviesvraag gaat over de internationaalrechtelijke verplichtingen tegenover staten en huidige en toekomstige generaties om het klimaatsysteem en het milieu te beschermen tegen de uitstoot van broeigassen.

Relatie essaywedstrijd en WRR-rapport

De WRR-rapport is een goudmijn vol ideeën voor je essay. Het essay hoeft echter niet gerelateerd te zijn aan de bevindingen uit het WRR-rapport. Het is van belang dat het essay breed publiek van geïnteresseerde lezers aanspreekt en een persoonlijke visie bevat. Ter inspiratie kun je de winnende essays van vorig jaar lezen.

De kleine lettertjes

Dit zijn de spelregels van de essaywedstrijd

• Deze essaywedstrijd is bedoeld voor studenten en promovendi aan Nederlandse hogescholen en universiteiten. De essays dienen te zijn voorzien van je naam, emailadres en universiteit of hogeschool waaraan je verbonden bent. De essays mogen maximaal 4 auteurs hebben.
• Een essay is een Nederlandstalig opiniërend stuk, waarin de schrijver op basis van valide argumenten stelling durft te nemen, waardoor de lezer aan het denken wordt gezet. De essays hebben een omvang van maximaal 1.500 woorden. Een correcte bronvermelding en citeerwijze is vereist.
• De jury kijkt bij de beoordeling naar de structuur en opzet van het essay, creativiteit en inhoudelijke onderbouwing, het correct en nuttig gebruik van bronnen, een correct en passend taalgebruik. De meeste aandacht gaat uit naar creativiteit en inhoudelijke beoordeling.
• De schrijver krijgt geen feedback. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.

De inzendingen en de daarbij behorende persoonsgegevens worden ten behoeve van de wedstrijd door de Academie voor Wetgeving en Overheidsjuristen gebruikt en opgeslagen overeenkomstig onze privacyverklaring